រឿងខ្លីប្រភេទអប់រំ
កឹងឡី ជាអ្នកបាញ់ធ្នូដ៏ពូកែបំផុត រកគូប្រៀបពុំបានឡើយ ។ ថ្ងៃមួយគេកំពុងអង្គុយផឹកស្រារួមជា
មួយនឹងព្រះមហាក្សត្រនគរវើយនៅក្នុងសួនច្បារនៃព្រះរាជវាំង ។ ពេលងើយក្បាលឡើង គេក៏ក្រឡេក
ឃើញសត្វហើរឆ្លងកាត់នៅពីលើ ទើបទូលថ្វាយទៅព្រះមហាក្សត្រថា៖
“ សត្វទាំងនេះ មិនចាំបាច់ច្រើផ្លែធ្នូ ក៏ទូលបង្គំអាចបាញ់វាឲ្យធ្លាក់មកដីបានដែរ ”
ឮដូច្នេះ ព្រះមហាក្សត្រទ្រង់គ្រវីព្រះកេសប្រកែក៖
“ កុំនិយាយលេង! យើងមិនដែលឮអ្នកណាអស្ចារ្យដល់ម្ល៉ឹងទេ! ”
កឹងឡី ទូលបញ្ជាក់យ៉ាងមុតមាំថា៖
“ មែនណាព្រះអង្គ!... ទូលបង្គំមិននិយាយលេងទេ! ”
មួយសន្ទុះក្រោយមក មានក្ងានព្រៃមួយកំពុងទទះស្លាបភ្លឹបៗសំដៅមកពីទិសខាងកើត កឹងឡី
ក្រោកឈរភ្លែត ចាប់យកធ្នូមកទាញខ្សែរទទេ រហូតដងធ្នូកោងជាចំណិតលោកខែ ហើយព្រលែងឮសូរ
ខ្វាប់!!! សំឡេងឡើងញ័រ រញ្ជួយដល់ក្ងានដែលកំពុងហើរ ។ វាទទះស្លាបបានតែពីរបីភ្លឹប ក៏ធ្លាក់ខ្ពោក
មកដល់ដី ។
ព្រះមហាក្សត្រទ្រង់បើកព្រះនេត្រធំៗ ស្ទើរតែពុំជឿព្រះទ័យ៖
“ អីយ៉ា!!! ថ្វីដៃរបស់លោកពូកែអស្ចារ្យដល់ម្ល៉ឹងផងឬ? ”
កឹងឡី ទម្លាក់ធ្នូចុះ ទូលទៅព្រះរាជាថា៖
“ នេះ ពុំមែនមកពីទូលព្រះបង្គំមានថ្វីដៃអស្ចារ្យអ្វីទេក្រាបទូល!...
គឺដោយសារតែក្ងានព្រៃនេះវាមានរបួសស្រាប់មកហើយ... ពេលដែលបានឮសំឡេងធ្នូ វាកត់ស្លុក
ទៅជាទន់ស្លាប ហើយក៏ធ្លាក់មកដីតែម្ដងទៅ! ”
ព្រះរាជាទ្រង់ត្រាស់សួរបន្ដថា៖
“ ក្ងានវាហើរលើមេឃឯណោះ... ហេតុអ្វីទៅបានជាលោកដឹងថាក្ងាននេះវាមានរបួស? ”
កឹងឡី ឆ្លើយ៖
“ ក្រាបទូលព្រះអង្គ!... ទូលបង្គំមើលឃើញវាហើយយ៉ាងយឺតៗ... ឯសំឡេងរបស់វាឮសូរគ្រលួច ។
តាមបទពិសោធន៍ដែលទូលបង្គំធ្លាប់ដឹងរាប់ឆ្នាំមកហើយ ការហើរយឺតបែបនេះ គឺពិតជាមកពីវាមានរបួស...
ឯសំឡេងដែលវាស្រែកឡើងគ្រលួចបែបនេះ វាមានរបួសមិនទាន់ជានៅឡើយ... ទើបធ្វើឲ្យស្មារតីរបស់វានៅ
មិនទាន់រឹងប៉ឹង... ហេតុនេះ ស្នាមរបួសរបស់វា ដែលមិនទាន់សះស្រួលបួលក៏ប្រេះឆ្លាយមកវិញ...
ហើយធ្លាក់ចុះមកដីតែម្ដងទៅ ”
➠កត់ត្រានៅក្នុង “ចានកួកឆី”
♥♥♥ យើងធ្លាប់ឮជាញឹកញាប់មកហើយថា...សត្វជីងចក់ គ្រាប់តែឆ្មាសម្លក់ក៏ធ្លាក់ពីជញ្ជាំង
គោជួបនឹងខ្លាក៏ស្រាប់តែទន់លោង រត់មិនរួច...
មនុស្សខ្លះ ពេលជួបនឹងរឿងតក់ស្លុត ក៏ទន់ជង្គង់ សន្លប់... ។
ការដែលសត្វ “ ខ្លាចដងធ្នូ ” ជាកត្ដាឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីសភាវគតិរបស់សត្វ
រួមជាមួយនឹងភាពប៉ិនប្រសប់របស់អ្នកបរបាញ់សត្វ ដែលចេះវិនិច្ឆ័យ
អំពីការហើរលឿនឬយឺត និងសំឡេងដង្ហក់ដង្ហើយរបស់សត្វ ។
អាកប្បកិរិយាដែលសម្ដែងមកខាងក្រៅ♥♥♥
Post a Comment