ផ្លូវបំបែកច្រើនពេក

រឿងខ្លីប្រភេទអប់រំ

កាលគ្រាមួយ អ្នកជិតខាងរបស់ យ៉ាងជូ បានបាត់ពពែមួយក្បាល ។ បុរសនោះបានបំពាវបាវឲ្យ
មនុស្សទាំងអស់ក្នុងភូមិមកជុំគ្នាដើម្បីជួយស្វែងរកសត្វពពែ ។ ឯ យ៉ាងជូ ក៏ត្រូវគេអង្វរឲ្យជួយតាម
រកពពែនោះផងដែរ ។ យ៉ាងជូ នឹកឆ្ងល់ក្នុងចិត្ដ គេក៏សួរទៅ ម្ចាស់ពពែនោះថា៖
“ បាត់ពពែតែមួយក្បាលសោះ ហេតុអីបានជាឯងកេណ្ឌមនុស្សពេញទាំងភូមិឲ្យដើររកដូច្នេះ? ”
ម្ចាស់ពពែឆ្លើយ៖
“ ផ្លូវបំបែកមានច្រើនណាស់!... ទាល់តែមានគ្នាច្រើនទើបអាចចែកគ្នាដើររកតាមផ្លូវបំបែកនោះបាន!... ”

កន្លងទៅអស់មួយសន្ទុះធំ អ្នកភូមិដែលបំបែកគ្នាជួយរក បាននាំគ្នាត្រឡប់មកវិញដោយអាការៈ
ហត់នឿយរៀងៗខ្លួន ។ យ៉ាងជូ សួរទៅពួកគេថា៖
“ យ៉ាងម៉េចទៅហើយ... តើមាននរណារកពពែឃើញទេ? ”
អ្នកភូមិទាំងនោះក៏នាំគ្នាឆ្លើយ
“ រកមិនឃើញទេ!... ”
យ៉ាងជូ ពោលដោយឆ្ងល់ថា៖
“ មនុស្សច្រើនប៉ុណ្ណឹងហើយនៅតែរកមិនឃើញទៀតហ្ន? ”
អ្នកភូមិម្នាក់ក៏បញ្ចេញយោបល់៖
“ ផ្លូវធំមួយនេះមានផ្លូវបំបែកស្រាប់ទៅហើយ... ឯផ្លូវបំបែកនីមួយៗ ក៏មានផ្លូវបំបែករបស់វាទៀត...
រាប់ចុះរាប់ឡើង ផ្លូវនេះតែច្រើនទៅៗ... តើយើងគួរដើរតាមផ្លូវណា? ហេតុនេះ ទោះបីជាមានមនុស្ស
ច្រើនយ៉ាងណាក៏ដោយ វានៅតែឥតប្រយោជន៍ជាដដែលហ្នឹង! ” ស្ដាប់ហេតុផលរបស់គេនោះហើយ យ៉ាងជូ
អង្គុយធ្វើមនុខស្មឿកលែងនិយាយស្ដី សើចលែងចេញអស់មួយថ្ងៃ ។

☛កត់ត្រានៅក្នុង “លៀជឺ”

♥♥♥ដោយសារតែផ្លូវបំបែកច្រើនពេកទើបបានជារកមិនឃើញ...
ឯរឿងការងារនិងការសិក្សារៀនសូត្រក៏ដូចគ្នាអញ្ចឹងដើរបែកខ្ញែកច្រើនជ្រុលពេក វានឹងធ្វើឲ្យអារម្មណ៍យើងរាយមាយ
រកចាប់ចំណុចសំខាន់ជាក់លាក់ពុំឃើញ ។
ចំពោះបញ្ហាតែមួយក៏ដូច្នោះដែរ ។ បើមានមតិច្រើនជ្រុលហួសហេតុពេក
ហើយជជែកយកត្រូវរៀងៗខ្លួន... វានឹងធ្វើឲ្យរឿងងាយ ក្លាយទៅ
ជារឿងពិបាកទៅវិញទៀតផង ។
រឿងរ៉ាវផ្សេងៗ...តែងតែមានលក្ខណៈច្របូកច្របល់ ស្មុកស្មាញ
បើយើងមិនផ្ដោតទៅលើគោសការណ៍ណាមួយឲ្យពិតប្រាកដទេ...
ឬមិនចេះបែងចែកពីអ្វីសំខាន់ ឬអ្វីមិនសំខាន់ទេនោះ
ជីវិតរបស់យើងច្បាស់ជារកផ្លូវជាក់លាក់ពុំឃើញ
ដូចឈរនៅកណ្ដាលផ្សែងអ័ព្ទ...
ឬមួយត្រូវវិលក្បុងដូចអ្នករកពពែតាមផ្លូវបំបែកអញ្ចឹងដែរ ។♥♥♥