ស្វាក្លាហាន

រឿងខ្លីប្រភេទអប់រំ

ខ្នងភ្នំនិងក្បាលទឹកធ្លាក់ គឺជាទីកន្លែងដ៏មនោរម្យ ទាក់ទាញមនុស្សជាខ្លាំងនៅរដូវស្លឹកឈើជ្រុះ ។ ហេតុនេះ ទើបមហាក្សត្រនៃនគរវូ ទ្រង់យាងចេញប្រពាតព្រៃព្រឹក្សាតាមផ្លូវផលសារវិញម្ដង ។ ព្រះអង្គក្រសាលតាមដងអូរដែលមានសម្លេងស្វាយំចេចចាចៗនៅទាមមាត់ច្រាំងទាំងសងខាង ។ ទ្រង់បានបញ្ជាឲ្យគេចតទូក ហើយនាំសេនាដែលហែលហមមកជាមួយ យាងទៅក្រសាលនៅលើខ្នងភ្នំ ។ ពេលឃើញមនុស្សនាំគ្នាដើរមកក្បែរខ្លួនដូច្នេះ ពួកស្វាទាំងនោះនាំគ្នាស្រែកភិតភ័យ ហើយក៏រត់គេចបាត់អស់ទៅ ។

មានស្វាមួយក្បាលក្លាហានជាងគេ មិនព្រមរត់ទៅណា ទើបព្រះមហាក្សត្របញ្ជាឲ្យសេនាតាមចាប់វាឲ្យ បាន ។ ពេលមនុស្សដើរចូលទៅចាប់ស្វាក៏ប្រើភាពប៉ិនប្រសប់របស់ខ្លួន លោតចុះលោតឡើង ជួនក៏ធ្វើជាវារ ជួនក៏ហក់ គេច សើចស្ញេញស្ញាញ ញាក់ចិញ្ចើម ញាក់មុខញាក់មាត់ ដូចគេលេងបិទពួនជាមួយមនុស្សយ៉ាងសប្បាយ ដោយពុំមានអ្នកណាចាប់វាបានឡើយ ។
ព្រះមហាក្សត្រក៏អោយគេយកធ្នូមកបាញ់ម្ដង ។ ស្វាក៏គេចឆ្វេង គេចស្ដាំ ជួនកាលវាចាប់ផ្លែព្រួញដែលបាញ់ទៅយ៉ាងប៉ិនប្រសប់បំផុត ហើយវាហាក់ដូចជាមានសេចក្ដីរីករាយនិងវិធីលេងសើចរបស់វាជាខ្លាំង ។

បន្ទាប់មក ព្រះមហាក្សត្រក៏បញ្ជាឲ្យសេនាប្រមួលធ្នូមកបាញ់ផ្គុំគ្នាក្នុងពេលតែមួយ ។ ផ្លែព្រួញចម្រុះសាចដូចទឹកភ្លៀងទៅលើស្វាតែមួយ ។ ស្វាមិនដឹងថានឹងគេចទៅខាងណា សេចក្ដីក្លាហាននិងភាពប៉ិនប្រសប់របស់វាលែងមានប្រសិទ្ធភាពទៀតហើយ... នេះឬសេចក្ដីក្លាហាន?

☛កត់ត្រានៅក្នុង “ចួងជឺ”

☀ ☀ ☀ស្វាមួយក្បាលនេះ ចង់បង្ហាញពីភាពក្លាហានរបស់ខ្លួន...
ចង់ឲ្យព្រះមហាក្សត្របានពេញព្រះហឬទ័យ តែលទ្ធផលត្រូវចេតរ៉ូយ ។
មនុស្សយើងមួយចំនួនក៏មានលក្ខណៈមិនខុសពីស្វានេះដែរ...
ភ្លេចគិតថា “ សេចក្ដីក្លាហាន ” ត្រូវមានកាលៈទេសៈនិងព្រំដែន...
បើមិនដូច្នេះទេ អ្នកអាចនិង “ ចេតរ៉ូយ ” ដូចស្វានេះជាមិនខាន ។